Serotonine

Was het boek 'Onderworpen' een politieke roman die niet zo toegankelijk is, leest deze roman veel vlotter en gemakkelijker. Jammer genoeg miste ik ook de mooie, literaire zinnen uit het vorige boek. In dit opzicht vond ik het boek teleurstellend.

Net zoals het niet goed gaat met Frankrijk gaat het niet goed met Florent-Claude. Het gaat zelfs helemaal bergafwaarts. Zijn relaties met vrouwen zijn een flop. Zijn carrière zit in het slop. Hij heeft geen vrienden, wel een depressie en zijn enige redmiddel is een nieuw (fictief) medicijn Captorix. Het bevordert de serotonineafgifte in de darmen maar zonder de neiging tot suïcide of automutilatie te bevorderen. De bijwerkingen zijn misselijkheid, verdwijning van het libido en impotentie. Van misselijkheid heeft hij nooit last gehad. 

In een bijtende, ironische stijl maakt de auteur gehakt van verwachtingen en vooruitzichten van het individu en de maatschappij.

Florent-Claude heeft een onaangename, onsympathieke kijk op liefde en op seks. Heel het boek door reist hij 'vochtige kutjes' en 'zijn pik' achterna maar slaagt er niet in een serieuze relatie in stand te houden. Dat een mens meer is dan zijn hormonen, komt niet bij hem op. Het is een egocentrische liefde vooral gericht op zichzelf en waarbij hij nooit tot een harmonieuze verbindende relatie komt.

Zijn meest recente relatie is die met Yuzu, een verwend Japans meisje, die alleen geïnteresseerd is in wifi en dat haar reiskoffers voor haar worden gedragen. Haar terugreis ziet hij met angst tegemoet. Ze zullen aan elkaar vastzitten, vierentwintig uur per dag, en die lijdensweg zal vier hele dagen duren. Het enige waar hij zeker van is, is dat hij zich van haar moet ontdoen en wel zo snel mogelijk. Hij heeft de moed niet om de relatie te verbreken en besluit dan maar om er vandoor te gaan en geheel te verdwijnen. Volledig in overeenstemming met de wet in Frankrijk waar iedere volwassene vrij is om 'te gaan en te staan waar hij wil'. Familieverlating is niet strafbaar. 

Met de wet volledig aan zijn kant, wist hij alle sporen van zijn vroegere sociale leven uit en neemt zijn intrek in een hotel in Parijs dat rokers accepteert, wat tegelijk het allergrootste probleem bij zijn verdwijning is. Door de erfenis van zijn ouders is geld geen probleem. Hij kan het gerust een paar jaar uithouden.

In het hotel leeft hij een basaal leven, zonder familie of vrienden, geen eigen plannen of interesses, diep ontgoocheld in zijn carrière en doodgelopen ervaringen in de liefde. Hij heeft even weinig redenen om te leven als om te sterven. 

Bij zijn oude liefdes, Claire en Camille kan hij niet meer terecht. Hoewel hij contact opneemt slaagt hij er niet in om tot actie te komen.  Camille en haar zoontje volgt hij zelfs een tijdje in het geheim vanop een afstand. De teleurstellingen over zijn verloren liefdes hakken er zeer diep in. De wanhoop omdat hij alleen niet gelukkig kan zijn, drijft hem verder. 

Hij neemt contact op met een oude studievriend Aymeric, die van adel is en een oud-student van Agro (een beetje de betere versie van hemzelf), die een melkveebedrijf leidt samen met zijn vrouw en hun twee kinderen. Door de Europese wetgeving krijgen ze het steeds moeilijker. De toestand gaat steeds meer achteruit tot het helemaal uit de hand loopt met een Boerenopstand die een dramatische afloop kent.

Ook met Florent-Claude gaat het steeds slechter. Een uitweg ziet hij niet.

Het boek stelde nog meer teleur. De schrijver, niet bang van expliciete seksscènes, beschrijft expliciet op pagina 45 een mini-hondenhangbang met Yuzu en verder in het boek een pedofiliescène op pagina 184 en  185. Ik vraag mij echt af wie daarop zit te wachten. Ik in elk geval niet. Bij de pedofiliescène doet de hoofdpersoon niets. Hij belt niet eens de politie.

Na het lezen van het boek 'Onderworpen' dat ik graag heb gelezen, was ik benieuwd naar het lezen van zijn volgende boek. De titel had mijn belangstelling gewekt. 'Serotonine' heeft mij echt teleurgesteld. Het is nog meer van dezelfde prak en deze keer is het nog naargeestiger, nog somberder. Het kan zeker niet tippen aan zijn vorige boek.

Ik haak af, meneer Houellebecq!