Lam - Hannelore Bedert

Hard en meedogenloos en tegelijk teder en invoelend is dit overtuigende debuut van Hannelore Bedert. Over een jonge vrouw die murw geslagen is door het leven en haar lot in eigen handen neemt.

Lucia is zes wanneer haar moeder een winkel binnengaat en  niet meer naar buiten komt. De verdwijning werpt een donkere schaduw op haar jeugd. De stilte in huis, de zwijgzaamheid van haar vader, de eenzaamheid, de onmacht, het verlangen naar haar moeder drijven Lucia uiteindelijk het dorp uit.

Tot Lucia op een dag een telefoon krijgt. Haar vader is dood gevonden. Ze heeft hem in geen tien jaar nog gezien. Ze keert noodgedwongen terug naar haar ouderlijk huis en ontdekt daar haar vaders best bewaarde geheim.

Hannelore Bedert die singer-songwriter is maakt een uitstap naar de literatuur. En wat voor een uitstapje. In haar schitterend debuut Lam zet ze met Lucia een ijzersterk personage neer. 

De eerste vijf bladzijden konden mij niet zo bekoren maar daarna werd ik meegezogen in het verhaal. Na een teveel aan schraal bier en een versierpoging waaraan ze toegeeft, stopt de herinnering. Daar stopten ze altijd en nu is hij weg. 

'Ze wist niet waar het altijd opnieuw fout liep, maar het lukte haar niet. De voorbije tien jaar waren een aaneenschakeling geweest van te veel vrije dagen, te weinig werk, saaie gesprekken met arbeidsconsulenten, facturen, herinneringen en aanmaningen van deurwaarders, vier verhuisweekends en evenveel uitgewoonde flats, een triest kijkende dikke kat als verjaarsdagcadeau (van wie wist ze niet meer), spijtige ontmoetingen, overmatig drankgebruik, ochtendlijke paniekaanvallen, een sporadische morning-afterpil, een doodgereden kat (nota bene door haarzelf en zonder voorbedachten rade), tijdelijke baantjes in schoenenwinkels, magazijnen vol wegwerpspullen en een bejaardentehuis waar de geur van ziek zijn niet weg te poetsen viel.
   Maar als iemand vroeg hoe het ging, antwoordde ze altijd 'goed'. Op sommige dagen zei ze zelfs 'heel goed'.'

Maar het gaat helemaal niet goed met Lucia. Alleen tegen Louise durft ze te zeggen het het niet goed met haar gaat. Ze had haar vriendin al lang niet meer gezien. Er moest iets gebeuren. Ze belt Louise.

Louise haalt haar uit haar kleine wereldje en stap voor stap rekent Lucia af met de geheimen uit haar jeugd, het pesten, de moeizame relatie met haar vader, de verdwijning van haar moeder, de vlucht uit haar geboortedorp.

Hannelore schrijft in een rauwe stijl zonder franjes. Dat maakt dat de personages onder je huid gaan zitten en je meeleeft met Lucia en de andere personages.

Een verteller is aan het woord en laat ons vooral meekijken in de gedachten en gevoelens van Lucia. Het heden wordt afgewisseld met gebeurtenissen in het verleden. Zo lezen we over Lucia als zesjarig kind toen haar moeder verdween en haar moeilijke groei naar volwassenheid. Het is alsof je er zelf bij zit en meegroeit met Lucia. 

Het is een boek over vriendschap, over veerkracht en ondanks tegenslagen verder blijven gaan. 

'Leg een steen onder je kussen

Brand voor mijn part een kaars
Slacht een lam
Maar red mij niet'

uit 'Red mij niet', Maarten van Roozendaal

Het lam dat geslacht wordt is Lucia. In haar moeilijke jeugd is er niemand om haar te redden. Ze wordt murw geslagen, staat er helemaal alleen voor, wordt aan haarzelf overgelaten. Als volwassene slaagt ze erin om het allemaal onder de ogen te zien en haar lot in eigen handen te nemen. Ze zal vooral zichzelf redden mét de hulp van een goede vriendin. 

Daarom gaat het ook over verbinding met anderen, over vriendschap en goede vrienden, over moed en doorzetting.