Juliette of het geluk van boeken

Een hartverwarmende roman voor iedereen die gelooft in de kracht van boeken.

'Ik heb me het paradijs altijd voorgesteld als een soort van bibliotheek.'

- Jorge Luis Borges, De Aleph

Wat heb ik genoten van dit boekje in de vorm van een grote agenda die je overal kunt meenemen.

Voor alle liefhebbers van boeken en verhalen is dit een klein juweeltje!

De hoofdpersoon in deze roman van Christine Féret-Fleury waarmee ze doorbreekt naar een volwassen publiek is Juliette, een jonge vrouw, die woont en werkt in Parijs. Ze heeft een saaie job in de onroerendgoedsector. Elke dag neemt ze de metro - lijn 6 - naar haar werk. In het openbaar vervoer observeert ze vanachter haar zonnebril de lezende mensen om de sleur te doorbreken.

Haar opa had een boekenwinkel en hij kocht hele boekenkasten vol tweedehandsboeken op als gepassioneerde bibliofiel. Als kind was de winkel voor haar het toevluchtsoord voor regenachtige woensdagnamiddagen. Al snuffelend tussen deze schatten had ze niet alleen de klassiekers van de kinderliteratuur ontdekt maar ook werken van vergeten schrijvers.

Op een dag op weg naar haar werk besluit ze om twee haltes vroeger uit te stappen en een wandelingetje te maken tot aan haar werk. Ze ontmoet Zaïde, een klein meisje met een mooie naam. Het meisje stelt haar voor door een deur naar binnen te gaan waarop het bordje hangt: 'BOEKEN ZONDER GRENZEN'.

Binnen maakt ze kennis met de vader van het meisje Soliman die niet buiten komt. Hij neemt aan dat ze daar is omdat ze een doorgever wil worden.

Het verhaal is in de verleden tijd geschreven en in het zij-perspectief. Het boekje bevat mooie, poëtisch geschreven zinnen. Soms lange zinnen met bijzinnen en bijgedachten waardoor je je aandacht bij het lezen moet houden. Sommige zinnen heb ik verschillende keren moeten herlezen om ze goed mee te hebben.

Soliman legt haar het idee uit van reizende boeken. Voor een lid van De Boekenjagers was dit om te smullen.

'U kent het principe van de reizende boeken?' vervolgde hij na een stilte van een paar seconden.
'Het was een Amerikaan, Ron Hornbaker, die het concept heeft verzonnen, of liever gezegd gesystematiseerd. Maak van de wereld een bibliotheek... een mooi idee, toch? Je legt een boek neer op een openbare plaats, een station, een bankje op een plein, de bioscoop, iemand neemt het mee, leest het en laat het vervolgens op zijn beurt, een paar dagen of een paar weken later, weer ergens anders achter.'

Soliman doet het een beetje anders. De doorgever kiest een lezer voor het boek. Iemand die hij heeft geobserveerd of gevolgd, om te weten te komen welk boek deze persoon nódig heeft. Doorgever is een vak apart. Ze hebben een groot empathisch vermogen. 

Soliman geeft haar een stapeltje boeken. Zo wordt Juliette doorgever van boeken.

'Zoveel woorden. Zoveel verhalen, personages, landschappen, gelach, gehuil, abrupte beslissingen, angst en hoop.
   Voor wie?'

Welk boek past bij wie? Welk boek kan je leven veranderen? Hoe kan het ene boek bij iemand passen en het andere niet? Kunnen boeken het leven van mensen veranderen? Hoe veranderen verhalen in boeken het leven van mensen? Daarover gaat dit boek en ook over liefde voor boeken en liefde voor literatuur.

Er passeren veel titels van boeken in de roman. Op het einde van het boek staat ook een twee pagina' s lange lijst van boeken die Juliette meenam tijdens haar eerste reis. Heerlijk voor de leesofiel.

Soliman is een tijdje afwezig en Juliette past op de winkel. Ze sluit vriendschap met de man met de groene hoed die geregeld binnen stapt. Ze kent hem van in de metro, de man met het insectenboek. De boeken groeien Juliette boven het hoofd. Ze weet niet hoe Soliman zijn boeken koos. Léonidas, zo heet hij echt, antwoordt haar:

'Het probleem, mijn lieve kind, is niet zozeer dat je moet weten hoe hij ze koos, maar hoe hij ze rangschikte. En hoe de boeken er dus zelf voor kozen te vertrekken.'

'Hij praatte over boeken alsof het levende wezens waren: oude vrienden, af en toe ook geduchte tegenstanders, de een een opruiende jongeling, de ander een oud dametje dat bij het vuur zit te borduren. Volgens hem vond je in de boekenkasten knorrige geleerden, minnaressen, razende furies, potentiële moordenaars, dunne bordpapieren jongetjes, de hand reikend naar breekbare meisjes wier schoonheid uiteenviel naarmate de woorden waarmee die werd beschreven veranderden. Sommige boeken waren paarden, niet getemd, die je meenamen in een tomeloze galop, terwijl je je buiten adem zo goed en zo kwaad als het ging aan hun manen vastklampte. Anderen waren boten die vredig bij vollemaan op een meer dobberden. En weer anderen waren gevangenissen.'

Door haar leven tussen boeken verandert het leven van Juliette helemaal.

Alle personen zijn eenzaam, min of meer alleen op de wereld, met weinig of geen vrienden en ze nemen allemaal hun toevlucht tot boeken. 

Ik vond het jammer dat het boek uit was. Het mocht van mij allemaal een beetje meer doorleefd zijn, de personages en het vak van doorgever wat meer uitgediept. Misschien omschrijft het zich nog het best als een SPROOKJE VOOR VOLWASSENEN.

Een zalig boek voor boekenliefhebbers!