Door de sterke verhalen van de journaliste Nies Medema leren we een ánder Iran kennen. Ze doet dat door goed te luisteren. Ze ziet meer dan vroomheid onder de chador. 

Ik heb dit boek in de categorie 'waar gebeurd' graag gelezen. Het is een uniek portret uit de eerste hand van een land in verandering. Het geeft een genuanceerder beeld dan wat de media ons vaak voorspiegelt.

Iran onderging tijdens de islamistische revolutie van 1979 een ware metamorfose. De monarchie van sjah Mohammed Reza Pahlavi die sterk onder invloed van het Westen stond, was uitgespeeld en het land veranderde in een streng islamitische republiek. Op 1 februari 1979 werd de uit  ballingschap teruggekeerde geestelijk leider ayatollah Khomeini in Teheran onthaald door een uitzinnige menigte van drie miljoen mensen. Hij veranderde de kleur van het straatbeeld in zwart en zijn revolutionaire garde bleek een geduchte tegenstander van de vrije geest. De rechten van iedereen, maar vooral van vrouwen werden beperkt. 

De hoofddoek werd voor Iran een symbool van bevrijding  en voor het Westen een symbool van onderdrukking.

Journaliste Mies Medema ging op onderzoek in het land van de hezbollahs, met in haar bagage een christelijk-gereformeerde opvoeding, een basiscursus Farsi en veel goede raad van Iraanse vrienden in Nederland.

In het boek spelen drie families de hoofdrol waarbij ze logeert bij ouders, broers of verre familie om het dagelijks leven in de islamitische republiek beter te leren kennen.

Want wat betekent het nou eigenlijk om daar, als man of als vrouw, te leven? Nies Medema wordt overal hartelijk en gastvrij ontvangen en voerde lange gesprekken over vrijheid en wetten, geloof en traditie, verleden en toekomst.

Een intrigerend portret over leven in de staat van angst en vooral over een land in verandering.

Een waar gebeurd verhaal over moed en wanhoop, geloof en twijfel, vrijheid en wetten, angst en traditie.

De titel

'Ik vraag: 'De hemel, hoe ziet die eruit? Dan weet je of het de moeite waard is om erin te komen.'

  Narges zegt: 'Als je naar de hemel gaat als martelaar wachten de hoeri's op je... dat zijn heel knappe meisjes. In de hemel zijn alle mannen drieëndertig en alle meisjes zestien. De mannen krijgen allemaal mooie meisjes als ze naar de hemel gaan.'

  'En de vrouwen?' vraag ik, 'Krijgen wij mooie mannen van drieëndertig?' Dan weet ik waar ik aan toe ben. Ik heb een mooie man van drieëndertig.

  'Nee, de vrouwen krijgen fruit.'

  'Fruit?!'

  'Wel heel veel soorten,' zegt Narges aarzelend...'