Het huis in de Mangostraat

Een ontroerend en poëtisch verteld verhaal over een meisje dat in een arme buurt uitgroeit tot een sterke jonge vrouw. Een moderne klassieker.

Uit het voorwoord

De schrijfster groeide op in Chicago en in Iowa City leefde ze voor het eerst alleen in een gemeenschap waarvan de klasse en de cultuur heel erg verschilden van die waarin ze is opgegroeid. Dit veroorzaakte zo veel onrust dat ze amper kon spreken, laat staan erover schrijven.

'Tot Iowa City had ik aangenomen dat de wereld als Chicago was, samengesteld uit mensen afkomstig uit verschillende culturen die allemaal samenleefden - weliswaar niet altijd even gelukkig, maar wel vreedzaam. In Iowa besefte ik dat ik anders was, ik voelde mij plotseling vreemd als ik mijn mond opendeed, alsof ík een buitenlandse was. Maar dit was ook mijn land. Dat wil niet zeggen dat ik het 'anders-zijn' niet al eerder in Chicago had ervaren, maar niet zo scherp als tijdens mijn doctoraalstudie. 

'Ik kon niet verwoorden wat er gebeurde, alleen dat ik me schaamde wanneer ik tijdens de colleges iets zei, dus hield ik maar liever mijn mond.'

Toen kwam het bij mij op dat in geen van de boeken van deze cursus of alle andere cursussen gedurende alle jaren van mijn opleiding een huis als het mijne voorkwam. Niet in de boeken, de tijdschriften of de films.

Toen ik die avond naar huis ging en mij realiseerde dat mijn opleiding een leugen was geweest - dat die van vooronderstellingen uitging over wat 'normaal' was, wat Amerikaans en waardevol was - wilde ik meteen met mijn studie stoppen, maar deed dat niet.

'In plaats daarvan werd ik kwaad, en kwaadheid, wanneer die wordt gebruikt om te handelen, wanneer die op een niet gewelddadige manier wordt ingezet, heeft macht.'

'Toen ik ontdekte wat ik wist en wat buiten mij niemand anders wist, en dat vervolgens uitsprak met een stem die de mijne was ... toen ik mezelf toestemming kon geven om vanuit die intieme ruimte te spreken, toen kon ik praten en klinken als mezelf ... Toen kon ik spreken, roepen en lachen vanaf een plek die uitsluitend van mij was, die niemand anders in de geschiedenis van het heelal had toebehoord en die ook nooit iemand anders zou toebehoren.

Zo schreef ik deze verhalen, geleid door mijn hart en door mijn oor.'

En zo vindt de schrijfster haar eigen stem.

Het boek bevat 44 korte fictieve stukjes die je apart kunt lezen maar allemaal samen vormen ze het verhaal van haar jeugd en opgroeien als parels aan een kettingsnoer. Ze zijn geschreven vanuit het perspectief van de jonge Esperanzo. De korte stukjes geven samen een beeld van hoe Esperanzo opgroeide in een armoedige wijk, de excentrieke mensen die er wonen en leven en die ze ontmoet, hoe ze wil ontsnappen aan het leven dat ze van plan is te leven. Er is hoop voor haar en op een dag wil ze terugkeren voor degenen die ze achterliet en die niet weg kunnen komen.

'Op een dag neem ik afscheid van de Mangostraat. Ze kan me niet altijd hier houden, daarvoor ben ik te sterk. Op een dag ben ik weg.

Vrienden en buren zullen zeggen: wat is er toch met Esperanza gebeurd? Waar is ze heen met al die boeken en dat papier? Waarom is ze zo ver weg gelopen?

Ze weten niet dat ik ben weggegaan om terug te komen. Voor degenen die ik achterliet. Voor degenen die niet weg kunnen komen.'

Is de schrijfster Esperanza?

'Ben ik Esperanza? Ja. En nee. Maar aan de andere kant, misschien wel. Eén ding weet ik zeker, jij, de lezer, bent Esperanza. Dan zou ik moeten vragen: wat is er met je gebeurd? Ben je op school gebleven? Ben je naar de universiteit gegaan? Heb je dat kind gekregen? Was je een slachtoffer? ...

Jij bent Esperanza. Je kunt niet vergeten wie je bent.'

Ik heb erg genoten van het lezen van dit kleine boekje.