Het dertiende sterrenbeeld

Een voortreffelijke roman en een spannend misdaadverhaal. 

Dit is een passende beschrijving van het boek 'Het dertiende sterrenbeeld' van Unni Lindell.

Het is haar eerste thriller met Cato Isaksen als rechercheur bij de afdeling moordzaken in Oslo.

De hoofdpersoon Cato Isaksen zit niet goed in zijn vel. Het is nu twee jaar dat hij weg is van Bente en hij denkt er steeds vaker over na. Waarom was hij eigenlijk bij Bente weggegaan? Hij is nu met Sigrid Velde en ze hebben een baby Georg. Georg slaapt niet goed en houdt hen s' nachts wakker. Sigrid is moe en uitgeput en ook Cato voelt niet meer hetzelfde voor haar als in het begin. Daarbij komt dat de relatie met zijn twee zoons Gard en Vetle helemaal onder het nulpunt is gezakt. Door zijn drukke job kan hij niet de tijd met hen doorbrengen die hij eigenlijk zou willen en het vreet en knaagt aan hem. Vooral zijn oudste zoon wil niet meer met hem praten en neemt hem de echtscheiding zeer kwalijk. De veertienjarige Vetle hoopt nog altijd dat zijn ouders weer bij elkaar zullen komen. Ook Sigrid kan geen band met de jongens opbouwen. Ze voelt niets voor hen en vindt hen indringers die op de bezoekweekends tussen haar en Cato in staan. Cato begint weer meer te voelen voor zijn eerste vrouw Bente maar kan niet kiezen tussen hen. Hoe moet het verder met hem?

Daarbij komt nog zijn zware en drukke job als rechercheur.

'DAT HIJ RECHERCHEUR BIJ DE AFDELING MOORDZAKEN WAS, LIET hem niet onberoerd, dat moest wel voor hen allemaal gelden. Hij had er niet eerder zo bewust over nagedacht als nu. Zijn beroep herinnerde hem er steeds weer aan hoe uniek het was om mens te zijn. Maar ook hoe onmogelijk en tragisch. Het onmogelijke van het mens zijn was dat er maar één mogelijke afloop was, de dood. Dat gold voor iedereen. Maar de meesten konden die wetenschap voor zich uitschuiven, verstoppen in hun dagelijkse bezigheden. Hij droeg die wetenschap voortdurend met zich mee.' 

Een klein meisje zit in haar houten bed. Het hout lijkt te leven. Haar vader maakt ruzie met haar moeder. Daarna hoort ze niets meer. De stem zou nooit meer terugkomen.

En zo begint dit spannende boek.

Een jongen kijkt door de brievenbus naar binnen. Er ligt een dode man in het huis op de vloer. Onder het lijkt ligt een briefje als door een groot kind geschreven: 'Nog is het winter' staat er op. Eerder is een Pakistaanse man vermoord. Ook onder zijn lijk is er een briefje gevonden met de tekst 'slaap maar, kleine groene stengel'.

Is er een seriemoordenaar actief? Houden de twee moorden verband met elkaar? Maar hoe? De onderzoekers houden alle pistes open maar geraken niet veel verder met het onderzoek. Dan wordt er nog een man vermoord: Simon Andersen. Ook onder zijn lichaam wordt een briefje gevonden met de tekst 'Nog slapen berk en heide, rozen, hyancinten'. Het is een oud kinderslaapliedje. Bedoeld om kindjes een aangename nachtrust te geven. De briefjes bezorgen echter hoofdinspecteur Ingeborg Myklebust en Cato Isaksen en zijn collega's menige slapeloze nacht.

De onderzoekers zien iets over het hoofd maar wat?

Vanaf tweederde van het boek begint het misdaadverhaal in een stroomversnelling te geraken en komt de ontknoping dichterbij. De hoofdstukken worden korter tegen het einde en dat houdt de vaart in het verhaal.

Je vraagt je ook af wie het kleine meisje is van in het begin van het boek en hoe zij past in het verhaal. Dat in die eerste pagina's een moordenaar wordt geboren, leek mij al zeer waarschijnlijk. Ondertussen is ze wellicht opgegroeid en volwassen. Maar wie is zij? Die vraag hield mij bezig door het lezen van het boek heen en dat maakte het ook spannend.

Het boek is eigenlijk meer een psychologische thriller dan een misdaadverhaal want in ongeveer tweederde deel van het boek gaat het vooral over het privéleven van Cato. Zowel Cato als Bente en Sigrid komen aan het woord. De hoofdstukken worden afgewisseld waarbij het verhaal wordt beschreven vanuit het perspectief van één van hen. Dat maakt het gemakkelijk om te volgen wat ze denken en voelen. De karakters worden zeer menselijk en geloofwaardig beschreven. Haarscherp en knap neergezet.

De sfeer van het boek is nogal somber en deprimerend doordat de negatieve gevoelens waar de personages mee worstelen zo treffend en uitgebreid worden beschreven en dan ook nog in het kader van een zwaar misdaadverhaal.

Zinnen die ik mooi vond

'Haar matheid en teleurstelling baanden zich een weg door haar lichaam tot ze was vervuld van een verstikkend, triest gevoel. Had ze dit verdiend?'

'In de eerste tijd was ze af en toe vervuld geweest van een grijze angst, had ze een eenzaamheid gevoeld die uitgroeide tot een onoverkomelijke, diepe zee.'