Een vriend voor de schemering - Hans Warren

Bahri, Wouter en Heste, drie jonge mensen. Alle drie zijn ze op zoek vriendschap en liefde. Bahri zoekt het in seks die te koop is, Wouter wil alleen maar seks uit liefde. Dan is er Heste, die in haar kasteel woont aan zee en dromen spint rond Bahri, de jonge avonturier uit Algerije die zijn eigen weg zal gaan.

Vriendschap en liefde - wie wil het niet. Maar het spectrum is breed: van de de zakelijkste seks naar de zoetste liefde. Deze roman zet de twee uitersten naast elkaar. En daartussen is de schemering, je hebt er een vriend bij, maar misschien een dubieuze vriend. 

Hans Warren is een bekende dichter en overleed in 2001. Alleen al daarom is deze roman opmerkelijk want veel proza heeft hij niet gepubliceerd. Tussen zijn nagelaten papieren werden twee onbekende romans teruggevonden waaronder Een vriend voor de schemering. Hij schreef de roman in 1951 en stuurde het manuscript in 1952 naar een uitgever. De uitgevers durfden het niet publiceren vanwege de openlijke homoseksualiteit en de homo-erotische inslag.

Want het boek met de zachte titel 'Een vriend voor de schemering' begint met een hard beeld van de homoprostitutie in het Parijse nachtleven.

In 1952 schokte Jan Hanlo de literaire wereld met zijn gedicht OOTE. Het begint als volgt

'Oote oote oote

Boe

Oote oote

Oote oote oote boe

Oe oe

Oe oe oote oote oote

A'

Zo gaat het nog even door. Het werd zelfs aangehaald in de Eerste Kamer in Nederland en sommigen ergerden zich hevig aan 'dergelijke uitingen van decadentie'. Het laat ons raden hoe men op de roman van Hans Warren zou gereageerd hebben.

Ongeveer vier jaar na het overleden van Hans Warren werd de roman in 2005 gepubliceerd door uitgeverij BALANS. Dit boek heeft dus lang in de schemering gelegen. 

De figuur waar het allemaal om draait is Bahri, een man van achtentwintig afkomstig uit de streek rond Oran, die bezet Algerije ontvlucht en in Frankrijk probeert te overleven. Daarbij gebruikt hij uitsluitend zijn uiterlijk. 

De jonge Nederlandse Wouter ontmoet Bahri in het Parijse homoseksuele nachtleven en een warme genegenheid trekt door hem heen. Hij verlangt naar Bahri en wil hem meenemen naar Holland. Daar zou hij werk voor Bahri kunnen zoeken. Bahri en Wouter, de zakelijke en de sentimentele. 

Bahri gaat in op het aanbod, niet omdat hij serieus wil gaan werken maar hij is een avonturier, een opportunist.

In Holland gaat het al snel mis. Bij de eerste aanblik van de zee besluiten ze te gaan zwemmen in de Noordzee. Het loopt slecht af. Wouter komt om en zo sterft zijn verheven droom van een vriend voor het leven samen met hem. Bahria komt terecht in het kasteel aan zee van Heste. De eenzame Heste koestert de hoop om met Bahria samen verder te gaan maar ze weet dat ze altijd alleen zal zijn, de wachtende, degene die er altijd zal zijn als hij terugkeert, maar hij keert niet terug.

Wanneer de zakelijke Bahria besluit om terug te keren naar zijn geboortestreek Oran en naar zijn familie kan dat alleen maar uit sentimentele, nostalgische gevoelens zijn. De zakelijke wordt romanticus. Dat hem daar alleen maar ontnuchtering zal wachten, zie je al van ver aankomen.

Zo overheerst het realisme in deze roman. De romantische Wouter komt om in de Noordzee tijdens een zwempartij. De romantische Heste blijft alleen achter. Romantiek en realisme strijden met elkaar. De realiteit wint, altijd.

Als je deze roman goed overdenkt, is het een verontrustend en somber boek. 

Geraadpleegde bron: het nawoord van Mario Molegraaf op het einde van het boek in deze uitgave