De zwarte spiegel - Alfonso Domingo

Drie verhaallijnen in een boek: 1495, 1939 en 2011. In 1495 schildert Jeroen Bosch het drieluik Jonas en de walvis. Een raadselachtig paneel met een symboliek die kunstverzamelaars zal obsederen. Na de dood van de schilder gaat het kunstwerk verloren. Of toch niet?

In Parijs 1939 maken we kennis met de schilder Jerónimo Díaz. Na de burgeroorlog vlucht hij uit Spanje. Hij ontmoet een mysterieuze man die hem naar Amsterdam stuurt om een kopie te maken van een paneel van Jeroen Bosch. Maar het is de tijd van de Duitse bezetting en zijn paneel, zijn geliefde en hijzelf lopen steeds meer gevaar.

In 2011 bevinden we ons in Madrid. Conservator Javier Carreno wil een Bosch-tentoonstelling organiseren in het Prado. Daar maakt hij kennis met Díaz. Hij claimt het schilderwerk met eigen ogen gezien te hebben. Samen gaan ze op zoek naar het verloren schilderij. Maar ze zijn niet de enigen die belangstelling hebben... Hun zoektocht voert hen naar Parijs, Venetië en Amsterdam.

Op de cover van het boek staat 'Literaire thriller'. Het boek is zeker literair geschreven maar is absoluut geen klassieke thriller. Toch vond ik de zoektocht naar het verdwenen schilderij spannend genoeg om verder te lezen.

Het is veeleer een historische roman. Heel interessant om meer te leren over de wereld en de denkwereld van Jeroen (Joen) Jheronimus Bosch. Vooral kunstliefhebbers zullen daarom dit boek graag lezen. Ook wordt er veel aandacht besteed aan het middeleeuwse gedachtegoed van alchemie, symboliek en astrologie.

De schrijver Alfonso Domingo (1955), werkte als journalist voor Spaanse kranten, tijdschriften, radio en televisie. Hij specialiseerde zich in internationaal nieuws en oorlogsverslaggeving. Daarnaast maakte hij ook ruim honderd documentaires, waarvan enkele meerdere prijzen wonnen. Over de Spaanse burgeroorlog heeft hij diverse non-fictieboeken geschreven.

In mooie volzinnen schrijft Domingo het verhaal. Elk hoofdstuk begint met een citaat. De link met het hoofdstuk mag je als lezer zelf leggen. Het boek zelf is eveneens opgevat als een drieluik: middenpaneel, rechter- en vervolgens linkerpaneel.

Het is geen boek dat vlot verder leest. Er komen veel namen van personages in, drie verschillende tijdsperiodes en de lange volzinnen maken dat het leestempo flink wordt vertraagd. Af en toe herlezen is de boodschap.

Veel opzoekingswerk heeft de schrijver ook gedaan over de periode van de tweede wereldoorlog.

Een interessant boek dat zeker niet voor elke lezer is weggelegd.