De klap - Christos Tsiolkas
Iemand slaat een kind van een ander op een barbecuefeest. Het kind was vervelend en de ouders keken er niet naar om. De klap komt hard aan en heeft een dramatisch effect op alle aanwezigen.
Mijn verwachtingen waren hoog bij het lezen van dit boek. De Australische schrijver geldt als één van de belangrijkste hedendaagse schrijvers. Hij schreef eerder romans en verhalen. 'De klap' betekende zijn internationale doorbraak. Het boek werd in dertig landen vertaald en er werden meer dan 1,2 miljoen exemplaren van verkocht.
'Fascinerende roman van een Australische schrijver, die griezelig precies de moderne samenleving neerzet.' - LINDA
'Het is een geweldig maatschappelijk document. Nog belangrijker: het is fantastisch om te lezen.' - The Australian
Met deze lovende citaten was ik benieuwd. Ik wilde heel graag voor het eerst iets lezen van een Australische schrijver - ik hou ervan om werken van auteurs in verschillende werelddelen te lezen en het onderwerp interesseerde me. Hoe gaan mensen om met dit gegeven? Ik kon mij voorstellen dat in onze tolerante samenleving de aanwezigen heel verschillend op dit voorval zouden reageren.
Als dit de moderne samenleving is, dan zitten ze Down under met een gigantisch probleem. Alle hoofdpersonages zijn namelijk verslaafd aan drank en drugs. Daar komt nog bij dat alle mannen oversekst zijn. En nog geen klein beetje ook. Op de een of andere manier zijn alle hoofdpersonages onsympathiek. Leugens, overspel, seks, harde muziek, drugs, alcohol, roken kortom een rauwe werkelijkheid waar voortdurend aan wordt gedacht en door iedereen wordt uitgevoerd. Vunzig en grof taalgebruik van begin tot eind dat mij op geen enkel ogenblik heeft kunnen boeien.
Ik hoopte op beterschap maar tevergeefs.
Een groep vrienden en familie is bijeen op het feestelijke barbecuefeest van Hector en Aisha. Hector is drieënveertig en een verstokte roker, houdt van vrouwen en is vader van Adam en Melissa. Zijn Griekse ouders zijn naar Australië geïmmigreerd. Aisha is een indiaanse en werkt als dierenarts in een goedlopende dierenkliniek. In veel is ze de tegenhanger van Hector. Ze is geduldig, goed georganiseerd en tegelijk ontspannen.
Voedsel en drank zijn in overvloed aanwezig. Het driejarig zoontje van Gary en Rosie, vrienden van Hector en Aisha, dreigt een ouder kind Rocco met een cricket bat te slaan. Rocco's oom Harry berispt hem en wanneer Hugo een scène begint te schoppen, slaat Harry hem. De ouders van Hugo laten het er niet bij zitten. Gary is altijd dronken en Rosie die vreselijk narcistisch is en het moeilijk heeft met grenzen, maken er een rechtszaak.
Wie zijn je vrienden en wat betekent het familie van elkaar te zijn? Van in het begin is het duidelijk dat er heel veel spanningslijnen aanwezig zijn tussen de verschillende personages. Tussen Australiërs en aboriginals, tussen aussie's en indianen, tussen Grieken en Australiërs, tussen ambtenaren en niet-ambtenaren, tussen arbeiders en het gemaakt hebben, tussen kinderen hebben en (bewust) kinderloos blijven, tussen openbare scholen en dure privéscholen.
De klap die Harry toedient doet de facade die er nog een beetje was vallen, alle beschaving valt weg en iedereen heeft zijn eigen mening, gaat zijn eigen weg en lijkt zelf zijn eigen regels te bepalen.
In dit opzicht doet deze roman heel modern aan.
Letterlijk tientallen personages worden in de roman opgevoerd. Heel handig is een lijstje aan te leggen van 'wie is wie?'. Ik heb het vaak geraadpleegd. Daarna volgen we het gebeurde telkens vanuit één van de acht hoofdpersonages: Hector, Anouk, Harry, Connie, Rosie, Manolis, Aisha en Richie. De schrijver geeft elk personage een eigen stem en ze komen geloofwaardig over.
Het wisselende vertelperspectief is het enige leuke aan het boek. Ook miste ik mooie literaire beelden en schoonheid van taal. Je hebt je fiets nodig om van het ene beeld naar het andere te komen. De weinige beelden die in het boek voorkomen mochten er van mij veel meer zijn.
Jammer maar dit boek was een miskoop. Gelukkig heb ik niet veel betaald voor het boek.