De jongen in de gestreepte pyjama - John Boyne

Berlijn, 1943. Een jongen verhuist met zijn familie naar een plek ver weg. Naast hun huis staat een hoog hek. Achter het hek lopen mensen rond. Ze zien er vreemd uit. De negenjarige Bruno sluit vriendschap met een jongen achter het hek. Deze vriendschap is echter niet vrijblijvend.

In zijn bekende vlotte schrijfstijl neemt John Boyne ons mee naar WOII. Berlijn, 1943. Bruno verhuist met zijn vader, moeder en zusje 'het hopeloze geval' naar een plek ver weg buiten Berlijn, 'Oudwis', lees Auschwitz. Wanneer hij het nieuwe huis voor het eerst ziet, kan Bruno zijn ogen niet geloven. Alles lijkt precies tegenovergesteld aan hun oude huis en hij kan niet geloven dat ze daar ook echt gaan wonen. In de hoek van zijn nieuwe kamer zit een raam dat tot het plafond doorloopt. Wat Bruno daarbuiten ziet doet zijn ogen groot worden en zijn mond openvallen van verbazing. Hij krijgt een heel koud en naar gevoel.

Achter een heel hoge afrastering dat heel ver doorloopt, ziet hij lelijke barakken en mensen lopen in gestreepte pyama's. Hij ziet ook kinderen lopen. Er wordt tegen hen geschreeuwd en ze zien er ongelukkig uit. Bruno snapt er niets van. Zijn kinderlijke naïviteit en de onschuldige vragen die hij stelt maken het des te schrijnender. Zijn vader is kampcommandant 'Herr Kommandant' en een hoge piet in het Duitse nazi-apparaat. De Furie komt bij hen thuis eten want hij heeft grote plannen met Bruno's vader.

Zoals 'Noah Barleywater gaat er vandoor' geschreven is voor kinderen maar heel goed gelezen kan worden door volwassenen, lijkt dit boek ook geschreven voor jongeren en kan het tegelijk ook gelezen worden door volwassenen.

Omdat Bruno zich verveelt, besluit hij op ontdekkingstocht te gaan. Zo sluit hij vriendschap met Shmuel, een jongentje dat even oud is als hij en aan de andere kant van het hek woont. Een vriendschap die noodlottige gevolgen zal hebben.

Wist je dat dit boek een bestseller werd en ook verfilmd is?

Een film uit een van de zwartste bladzijden van de geschiedenis van Europa. 

Het boek wordt verteld vanuit het perspectief van de negenjarige Bruno en het deed mij denken aan La Vita è bella.

Het boek is heel suggestief geschreven wat het heel mooi, hartverscheurend en tragisch maakt.

Waar ik heel veel moeite mee had was dat het totaal ONGELOOFWAARDIG is dat een negenjarige jongen die in 1934 is geboren en opgroeit in een Duits patriottisch gezin niet weet wie de Fuhrer is, niet weet wat een jood is en niet doorheeft dat de mensen aan de andere kant van het hek niet genoeg te eten hebben. 

Dat het maanden kan doorgaan zonder dat iemand in de gaten heeft dat een kind in het kamp uren aan het prikkeldraad zit en contact heeft met Bruno. Dat de mama het niet eens is met de politieke opvattingen van haar man maar wel flirt met een jonge kampofficier. 

Goed voor de verkoopcijfers en een magistrale film maar geloofwaardig is het allemaal niet. Om een goed beeld van de werkelijkheid te krijgen lees je beter andere boeken.