Een modern sprookje, een poëtische roman over een jonge man op zoek naar het goud in zijn leven. Of over hoe geluk soms heel dicht bij huis zit.

De Franse auteur (1968) Maxene Fermine richt zich in zijn eerste roman 'Neige' uit 1998 op de kleur wit, in zijn tweede 'Le violon noir' van 1999 op zwart, hier is het al goud wat er blinkt. 

Aurélien Rochefor had altijd een voorliefde gehad voor goud.
Om te beginnen omdat hij was geboren in een gigantisch schilderij van zon en licht. Een schilderij dat de Provence wordt genoemd.

Op een dag - hij was nog een kind - was een bij beladen met stuifmeel in zijn hand gaan zitten; toen ze weer opvloog, had ze in zijn handpalm een soort gouden poeder achtergelaten dat zijn levenslijn in tweeën sneed. Vanaf die dag had hij gedroomd van honing en ervoor gekozen imker te worden.

'Een bij kan sterven uit liefde voor een bloem.

Bijen kunnen sterven uit liefde.
   Bijen kunnen dat.

In werkelijkheid weten we niet wat bijen kunnen.

Op een nacht heeft Aurélien een sublieme en duidelijke droom van het paradijs die zijn leven een andere wending zal geven.

Hij gaat zijn droom achterna en struint de wereld af. Naar Afrika: over de Middellandse Zee, over de Rode Zee en dan eindelijk op het terras van Afrika. Daar zal hij zijn hele leven op zoek blijven gaan naar schoonheid en reist hij een vreemde vrouw achterna. Onderweg ontmoet hij Van Gogh die hem met zijn kleurenpallet betovert. Drie jaar zwerft hij door Abessinië op zoek naar de legendarische bijenrots en de vreemde bijenkoningin en keert daarna terug naar Frankrijk. Daar zal hij zijn eigen bijenrots realiseren met de hulp van een vriend Hippolyte Loiseul, een ingenieur. Een zonderling en een dromer samen. Zijn levenswerk wordt vernietigd door de bijenmot. 

Hem rest alleen nog Pauline, een lavendelolieverkoopster uit zijn dorp, in wie hij het ware goud vindt na een lange queeste.

Het verhaal speelt zich af in de negentiende eeuw en hoewel het scherp is afgebakend in de tijd en de ruimte doet  het tegelijk sprookjesachtig, magisch en surreëel aan.

Het boek is opgedragen aan zijn grootvader, de imker Didier Fermine en is tegelijk een ode aan zijn opa en aan het ambacht van imker.

HET EPIGRAM

'Het is zinloos van het leven meer te
verlangen dan de geheimzinnige harmonie
die ons kortstondig verenigt met het grote
mysterie van de anderen en ons in staat stelt
een deel van de weg samen met hen af te
leggen.

                                                   - Alvaro Mutis

Wat een mooie woorden. Er is een uiterlijke en innerlijke weg die samen  onze bestaansweg vormt en waarvan we een deel samen met anderen kunnen afleggen, in verbinding en harmonie met de anderen en een deel die we zelf afleggen en waarin we onze eigen weg volgen in harmonie met onszelf. 

Heel mooi poëtisch geschreven boekje. Ook mooi vormgegeven. Ik heb het boek gelezen in een uitgave van DE GEUS met een harde kaft en gedrukt op kwaliteitsvol papier. De zwarte tekst is mooi gezet  op pagina's met veel witruimte.