Wat een elegant juweeltje is dit boekje van 142 pagina's!  

Ontroering, passie, liefde, poëzie, eenzaamheid, verdriet, tragiek, filosofie: het zit allemaal in dit kleine juweeltje.

'Kolkend als water

dat tegen de rotsen slaat

maakt de tijd lussen'

Het boekje begint met een haiku: een Japanse dichtvorm die uit drie regels bestaat en waarvan de eerste en de derde regel vijf lettergrepen telt en de tweede regel zeven lettergrepen.Poëzie en in het bijzonder haiku's spelen een rol in dit betoverende liefdesverhaal.

De hoofdpersoon is een postbode van zeventwintig jaar met de naam Bilodo. Bilodo leidt een geregeld leven dat bestaat uit het sorteren van de post voor die dag in het Postcentrum. En dan naar buiten, op pad om al vijf jaar dezelfde postronde te doen. Eten doet hij gewoonlijk in de Madelinot, een restaurant niet ver van het Sorteercentrum. Zijn liefhebberij is kalligrafie, de kunst van het schoonschrijven.

Maar Bilodo is geen gewone postbode. Elke avond na de tv en de afwas doet hij de deur op slot van zijn driekamerappartement en geeft hij zich over aan zijn geheime zonde.

Hij opent brieven. Daarmee heeft hij het zo druk 's avonds, in de verborgenheid van zijn huis. Zo leeft Bilodo via anderen. Het geeft hem een kijkje in het leven van anderen. Het kleurt de vaalheid van zijn werkelijke bestaan. Hij is vooral gefascineerd door Ségolène. Ze schrijft en ontvangt brieven van Gaston Grandpré. De brieven zijn teer en poëtisch en Bilodo wordt geraakt door fijngevoelige brieven die de twee geliefden naar elkaar sturen. Langzaam wordt hij verliefd op Ségolène. Dan gebeurt er een tragisch ongeluk en het zal zijn hele leven op zijn kop zetten. Zijn wereld stort in elkaar. Het is een kwestie van tijd.

Het verhaal is héél mooi geschreven, adembenemend mooi, geen woord te veel, geen woord te weinig. Dit is literatuur die ontroert en verdrietig maakt.

 Thema's: 

Eenzaamheid, het verlangen om betekenisvol te zijn in een kader van romantiek, poëzie en filosofie.