Bede aan de zee
Wat een juweeltje van Khaled Hosseini is dit tien-minuten boekje met sublieme aquareltekeningen van de kunstenaar Dan Williams.
'Mijn dierbare Marwan, ik kijk naar je profiel
in het licht van die driekwart maan, mijn jongen,
je wimpers als gekalligrafeerd,
gesloten in een schuldeloze slaap.
Ik zie tegen je: 'Hou mijn hand maar vast.
Er kan niks ergs gebeuren.'
Het leest een beetje als poëzie. Er staat geen woord te veel in, geen woord te weinig.
We herinneren ons nog allemaal het beeld van een levenloos lichaampje, bruut gedumpt op het strand aan de Turkse kust in september 2015. Een dood kleutertje op zijn buik - rood shirtje, blauw broekje - liggend in de branding van het Turkse Bodrum. Het was het aangespoelde Syrische vluchtelingetje Alan Kurdi. Hij verdronk op 2 september 2015 toen zijn familie de oversteek naar Europa waagde in een overvolle en al snel gekapseisde rubberen boot.
De foto ging de wereld rond - het was een item op het avondnieuws dat aanspoelde op het netvlies van ons oog - maar werd weer snel vergeten.
Het verhaal is gebaseerd op deze schokkende gebeurtenis.
Khaleid Hosseini vraagt zich af waarom de universele verontwaardiging toen zo snel uitdoofde.
In het jaar na Alans dood werden nog eens 4176 mensen gedood of vermist.
Dit boek is opgedragen aan de
duizenden mensen
die op de vlucht voor oorlog en vervolging
op zee zijn omgekomen.
Het boek is sober. De weinige goedgekozen woorden aangevuld met de sublieme tekeningen en maken het beeldboek nog krachtiger.
Het boek is in de vorm van een brief van een vader aan zijn dierbare zoontje Marwan. Met nostalgie denkt de vader terug aan hoe het vroeger was, vóór de oorlog. Ze hadden een goed leven op hun eigen land op de boerderij buiten Homs. Dan kwamen de protesten, daarna de belegering en dan
'De hemel die bommen spuugde.
Hongerdood.
Begrafenissen.'
Dit is de wereld die Marwan kent. Het kleuren palet van de aquareltekeningen gaat van heldere, lichte kleuren over naar donkerder kleuren, steeds grimmiger en grauwer. Van geel en groen naar bruin, zwart en donker.
De omgekomen moeder wandelt nog slechts in de herinneringen van de vader over de weiden met kudden koeien en heerlijk bloeiende bloemen.
Dan komen ze aan het koude strand. Tenslotte is het boek een smeekbede aan de zee met de hoop op een succesvolle overtocht van de risicovolle reis.
'Want jij,
jij bent kostbare lading, Marwan,
de kostbaarste lading ooit.
Ik bid dat de zee dat weet.
Insjallah.'
De vader en het zoontje Marwan staan symbool voor de ontelbare vluchtelingen en families die op de vlucht slaan, hun thuis verlaten en uit elkaar worden gerukt.
Khaleid Hosseini was ooit ook een vluchteling. Hij werd geboren in Kaboel en vluchtte met zijn ouders uit Afghanistan naar de Verenigde Staten. Hij is ambassadeur voor de United Nations High Commissioner for Refugees en oprichter van de Khaled Hosseini Foundation. Nu schenkt hij de opbrengst van het boek 'Bede aan de zee' integraal aan het Hoog Commisariaat voor de Vluchtelingen van de Verenigde Naties (UNHCR).
Dit boek is een ideale kans voor lezers met een warm hart.
Geraadpleegde bronnen:
https://www.hebban.nl/recensies/guy-doms-over-bede-aan-de-zee
https://khaledhosseini.com
https://www.khaledhosseinifoundation.org
dan-williams.net